De test, hoeveel beter zijn we nu eigenlijk geworden?

Een zomerse avond, en dat half april. Lekker weer voor een oefenwedstrijd. Tegen een oude bekende dit keer. Esto JO10-1. Onze eerste wedstrijd in de najaarscompetitie was tegen dit team en we waren vrij kansloos en verloren op eigen veld met 0-7. Uiteindelijk eindigde Esto bovenaan in onze poule en stroomden zij voor de huidige voorjaarscompetitie in in de hoofdklasse waar ze nu in de middenmoot staan.

Tijd dus om wat goed te maken en om te kijken hoe de jongens zich individueel en als team ontwikkeld hebben. We wisten van de vorige keer nog dat de keeper heel ver uitschiet en daarmee hun goede spitsen aan het werk zet. Doordat we de verdedigers goed vast zette konden hun niet opbouwen en waren die verre trappen dus het recept. Maar omdat we daar dit keer op ingesteld waren konden we dat de meeste keren vrij eenvoudig onschadelijk maken. Ze hadden wel wat schiet kansen uit de tweede lijn, maar echt uitgespeelde kansen kregen ze nog niet. Mede door goed verdedigend werk van Younes, Stijn en Berat.

Aan de andere kant intussen konden we zelf ook gevaarlijk worden. De opbouw verliep over de vleugels en zag er weer beter uit dan de laatste wedstrijden. Maik kwam vaak aan de bal en was vanavond weer een ware plaag voor de verdediging van Esto. Dat betaalde zich ook uit in kansen en doelpunten. De 1-0 viel dan ook uit een mooie individuele actie van Maik na een foutje in de Esto opbouw. Ook de 2-0 kwam van Maik zijn voet, na een goede pass van Stijn.

Had Esto dan niks te vertellen? Jawel, ze konden er toch een paar keer goed uit komen, maar Sydney stond paraat en hun vizier niet altijd op scherp. Terwijl we zelf ook nog gevaarlijk konden worden, Sven en Bas waren dichtbij maar het lukte net niet waardoor de 2-0 de ruststand was.

Een beetje limo op het veld met dit mooie weer en wat aanwijzingen. Doorgaan zoals de eerste helft, met nog wat extra tactische tips. Dat leek goed te gaan. Opnieuw Maik kon dribbelen naar hartelust, werd daarbij wel een paar keer met overtredingen gestuit. Desalniettemin kwam uit zo'n dribbel ook de 3-0. Die ging dwars door het net dus het was niet voor iedereen duidelijk of hij zat :). Maar gaandeweg de tweede helft kantelde het spelbeeld een beetje. Zonder wissels, waar de tegenstander er zelfs 3 had, sloeg de vermoeidheid een beetje in de benen. Het meeverdedigen van de aanvallers werd ietsjes minder, het aansluiten van de verdedigers werd ietsjes minder, waardoor er een hele grote ruimte op het middenveld ontstond die voor Bas, die ook een beetje moe werd, moeilijk te belopen was.

Dat de 3-1 zou vallen zagen we dan ook al een beetje aankomen. En ook de 3-2 lag er al snel in. Esto kreeg weer wat hoop en zou het dan bij ons uit elkaar vallen? Nee was het antwoord, want de jongens rechtte de rug, gingen weer spelen vanuit onze organisatie en spraken de laatste krachten aan. Een hele lelijke 4-2 volgde maar wat geeft het. We zijn er nog niet helemaal uit of het nu een eigen doelpunt was of eentje die toch op het conto van Bas komt, dus we houden het op een beetje van Bas en een beetje van Esto ;)

Hoop bij Esto weer een beetje vervlogen, maar toch konden ze er nog eentje bij prikken. Niet veel later zat de wedstrijd erop. Leeggespeeld maar wel 4-3 winst. De vraag hoeveel beter we zijn geworden kan alleen maar beantwoord worden met: heel veel! Wat is het toch een lekker ploegje als ze zo gedreven spelen als vandaag.