De betere ploeg maar toch met lege handen

Het is woensdagavond en we spelen alweer een potje! Deze keer tegen Alphia. Ook dit team zijn we al twee keer eerder tegen gekomen en hebben we twee keer van verloren. De laatste keer zat het al wel dichter bij elkaar, dus wie weet kunnen we vanavond weer de "Koudekerktruc" doen en ze wél verslaan. Na een beetje rommelige voorbereiding (niemand bij Alphia weet welke kleedkamer of welk veld), staan we uiteindelijk klaar op ons "eigen" veld 3. Vlak voor het begin is de tegenstander er ook, zelfs die wisten eigenlijk niet op welk veld en voor hun is het toch officieel de thuiswedstrijd. Bij de voorbespreking nog even de nadruk gelegd op hun keeper, die trapt heel ver en in de vorige wedstrijden werden we daar een paar keer door verrast. Opletten dus!

De scheidsrechter fluit voor het begin en daar gaan we. We proberen het spel van de laatste 2 wedstrijden weer door te trekken, dus dat is veel combineren, driehoekjes op de mat leggen en elkaar de bal gunnen. Dat lukt aardig, maar zonder echt gevaarlijk te worden. De tegenstander zet daar iets heel anders tegenover, namelijk lange ballen naar voren waar de spits vervolgens achteraan moet. Daar hadden we de jongens natuurlijk al op gewezen, maar toch stonden we verkeerd. De keeper trapt de bal zowat het hele veld over, de bal gaat over onze laatste verdedigers en de voorzet belandt ongelukkig tegen Ryan die hem het laatste zetje in ons eigen doel geeft 1-0 achter! Niet veel later eenzelfde situatie maar nu kan hun spits alleen op Quinn af en wordt de bal eenvoudig afgerond 2-0 achter. En dat binnen korte tijd.

We zijn eventjes van slag en moeten ons proberen te herpakken. Toch apart, ons veldspel is vele malen verzorgder dan dat van de tegenstander maar hun opportunistische spel is toch beloond. Gelukkig is het nog een lange wedstrijd, dus hebben we nog tijd om het om te draaien. Langzaamaan komen we weer over de schok heen en gaan we op zoek naar de aansluitingstreffer. Doordat we nu veel op de helft van de tegenstander spelen is het zaak extra alert te zijn op de lange ballen van Alphia. Maar we hebben geleerd en voorlopig is dat een stuk beter onder controle dan in de eerste fase van de wedstrijd.

Zelf drukken we nu op het doel van Alphia. Er komen grote kansen, maar hun keeper haalt een paar bijna 100% goals op weergaloze manier eruit. Owen raakt de lat en goede schoten van weer Owen, Jurre en Luuk worden echt prachtig uit het doel gehouden door die keeper. Aan de andere kant heeft onze keeper Quinn een stuk minder te doen. Alphia komt bijna niet meer tot kansen en de kansen die er komen zijn een simpele prooi voor hem of gaan ver naast of over. Vlak voor rust lukt het dan toch om de 2-1 op het scorebord te krijgen als Liam V. begint te dribbelen en met een schuiver de bal achter de keeper werkt. Het is eigenlijk ongelofelijk dat we nog achterstaan, maar met deze kleine achterstand is er nog van alles mogelijk.

In de rust zelf maar even voor onze eigen limo gezorgd, met de eerdere onduidelijkheid bij Alphia is het maar de vraag of daar wat is. En dit was toch ook nog dichterbij ;). De tweede helft begint en de jongens zijn gebrand op doelpunten en gaan vol goede moed weer op de aanval. Het spel van Alphia verandert niet veel en blijft vooral lange halen snel thuis. Toch is het Alphia dat weet te scoren. Een vrije trap van grote afstand zeilt over Quinn het doel in en opnieuw moeten we proberen twee doelpunten goed te maken. Met man en macht gaan we in de aanval maar in de laatste fase is het telkens net niet. Steekpassjes net wat te hard, schoten net geblokt. Wat dat betreft hebben we ook niet het geluk dat de balletjes net goed vallen. Alphia trekt bij tijd en wijle een ouderwetse handbal verdediging op, waar moeilijk doorheen te komen is. Die krijgen opdracht om vooral goals tegen te houden en lekker veel tijd te nemen bij spelhervattingen ipv zelf te voetballen.

Toch krijgen we een uitgelezen kans om de achterstand weer te verkleinen, als Jurre neergehaald wordt. Penalty! Luuk gaat achter de bal en schiet keihard.....op de paal! Ook dat nog, dan zit het echt niet mee. Teleurstelling omzetten en nog even de schouders eronder. Vooral blijven passen en niet te veel zelf gaan lopen, want dan lopen we ons vast in de Alphia fuik. We blijven het proberen en uiteindelijk krijgt Liam V. de bal bij Jurre, die dan toch nog de aansluitingstreffer kan maken. Maar het blijkt te laat, want direct daarna is de wedstrijd afgelopen.

Zonde, ons veldspel zag er veel beter uit dan dat van onze tegenstander en een groot deel van de wedstrijd waren we de bovenliggende partij, maar vooral dankzij het keeperswerk van Alphia in de eerste helft hebben we dat niet kunnen omzetten in 3 punten. Daarbij zat het niet echt mee en waren sommige tegengoals wat ongelukkig. Gelukkig krijgen we zaterdag alweer de kans om de kater weg te spoelen als we aantreden tegen TAVV.