Alphense derby

Wedstrijden tegen Alphense Boys, altijd speciaal. De vorige keer ging niet zo goed, dus tegen dit team hadden we wat recht te zetten. Zeker omdat er ook bekenden en klasgenootjes tegenover ons op het veld stonden.

We zitten niet in onze beste fase momenteel eerlijk gezegd, de ene wedstrijd spelen we wel goed voetbal maar belonen we onszelf niet, de andere lijken we niet goed genoeg gefocust waardoor we meer tegen onszelf voetballen dan tegen de tegenstander. Jammer, want aan het begin van het seizoen hebben we wel laten zien dat het erin zit, met de mooie toernooiwinst bij Alphense Boys en de knappe eerste beker overwinning. Aan ons dus om te proberen dit weer om te draaien, te beginnen vandaag.

Op het natuurgras van veld 2, dat nog een beetje wit ziet van de koude nacht, beginnen we de wedstrijd. Alphense Boys combineert makkelijk en we hebben moeite om de druk erop te krijgen. Als we de bal wel eenmaal in bezit hebben, proberen we elkaar ook te vinden, soms lukt dat ook, maar de tegenstander is duidelijk de bovenliggende partij in het eerste kwart. Het is aan Keano te danken dat ze nog niet kunnen scoren, met een paar goede reddingen houdt hij zijn doel tot nu toe schoon. Maar gezien het spelbeeld is het bijna onvermijdelijke dat er goals gaan vallen en dat gebeurt dan ook. Twee keer snel achter elkaar weten ze de bal in het netje te krijgen waardoor we op 0-2 achter komen.

Na de time out en een kleine omzetting proberen we meer grip te krijgen op de wedstrijd. Zelf worden we steeds vaker gevaarlijk. Het wordt meer een echte wedstrijd, we zien en vinden wat vaker de ruimte en nu lukt het beter om druk te zetten. Kansen komen er nu ook, Sven heeft een mooie pass op Stijn die vervolgens de aansluitingstreffer kan binnen schieten. Dat lijkt er meer op! Voor rust lukt het niet meer om ook nog gelijk te komen, maar deze kleine achterstand biedt perspectief voor de tweede helft en we spreken dan ook af om er vol voor te gaan.

En meteen na het fluitsignaal voor het begin van de 2e helft gebeurt dat dan ook. Alphense Boys wankelt en we leggen aan paar mooie aanvallen op de mat, aanvallen waaruit je eigenlijk wel moét scoren. Maar dat gebeurt niet. Net wat te weinig overzicht om dat balletje nog breed te leggen aan iemand die er beter voor staat, net wat te gehaast schieten terwijl er ruimte is nog zeker een paar meter naar het doel te dribbelen. En als je zelf de kansen niet af maakt, treedt er een oude voetbalwet in werking. De tegenstander maakt ze wel. Dus hoewel de 2-2 echt in de lucht hing en recht zou doen aan het spelbeeld, viel die niet maar kwamen we wel met 1-3 en zelfs 1-4 achter.

Maar nog werd er niet opgegeven. Maik kon na een goede individuele actie de 2-4 aantekenen en niet veel later een pass door het centrum van Bas die Maik vrij voor de keeper zette. Dat klusje klaarde hij ook, waardoor we de aansluiting weer hadden gevonden, 3-4. Was er dan nog wat mogelijk? De jongens dachten van wel, want die gingen vol op de aanval. Weer een aantal kansen die er eigenlijk wel in moeten, maar weer werden ze niet gemaakt.

Ondertussen was het door alle aanvalsdrift en het risico wat we daarbij namen ook een beetje open huis achterin. En dus werd het uiteindelijk geen 4-4, maar 3-5 en 3-6. Zonde, want een gelijkspel had zeker verdiend geweest en de verhoudingen goed weergegeven. In ieder geval hard gewerkt en bij vlagen in balbezit elkaar redelijk gevonden.